برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
ممکن است بگوید "نه"! چگونه کودکان یاد می گیرند که خود را از دیگران جدا کنند اخیراً یک نقل قول عالی خواندم. متاسفانه فراموش کردم از کجا آمده است. چیزی شبیه به این شد: این چه معنای دارد؟ ما اغلب احساسات و نیازهای کودکان را جدی نمی گیریم،کودکان را نادیده می گیریم و احساسات کودکان را انکار می کنیم ("لازم نیست بترسی"، "حالا اینقدر سخت نگیر"). در مجموع، ما - اغلب ناخودآگاه - بارها و بارها به محدودیت های جسمی و روانی کودکان می پردازیم. آیا وقتی قرار است به احساسات دیگران احترام بگذارم، اما دائماً از احساسات خودم عبور می‌کنید، این یک تضاد درونی عظیم نیست؟! فقط اگر یک نه را از کودکان بپذیریم، کودکان نیز یاد می گیرند که می توانند به احساسات خود احترام بگذارند و احساسات خود را مدیریت کنند. بنابراین ما باید نه کودکان را درک کنیم، بپذیریم، احترام بگذاریم و تحمل کنیم . بنابراین راه های زیادی برای بیان نه ها وجود دارد و ما بزرگسالان مسئول تفسیر این نه ها هستیم. اگر کودکی گفت که نمی‌خواهد تلاش کند، باید نه را بپذیریم و اگر نمی‌خواهد 10 بار بپرسیم. اگر کودکی می‌خواهد به تنهایی به توالت برود، باید به آن احترام بگذاریم، اگر کودکی نمی‌خواهد کار دستی بسازد زیرا در حال حاضر وظایف معناداری برای خودش دارد، باید به نه احترام بگذاریم . اگر کودکی نمی‌خواهد توسط یک فرد حرفه‌ای از لباس خارج شود، باید به آن احترام بگذاریم بدون اینکه آن را شخصی بدانیم. من می‌توانم چنین مثال‌هایی را بی‌پایان ادامه دهم (آیا نمونه‌هایی را می‌شناسید؟) تنها زمانی که با این نگرش به کودک نزدیک می شویم که یک نه اشکالی ندارد، این احساس نیز به وجود می آید: «من می توانم نه بگویم ». بچه های خیلی حساس خیلی زود متوجه می شوند که کدام متخصص با نه موافق است و کدام متخصص باید به جای نه بله بگوید . با این حال، در این مرحله، هنگامی که کودکان باید بله را بگویند، در حالی که نه واقعی بود، شروع به انکار خود می کنند و مرزهای درونی و بیرونی آنها مبهم می شود. آنها نیازهای واقعی خود را بیشتر و بیشتر مبهم می دانند. افرادی که در درازمدت یاد می‌گیرند که من باید همیشه به جای یک نه مناسب‌تر، بله بگویم ، زندگی معتبری ندارند، آنها در بیرون زندگی می‌کنند و کمی با خودشان زندگی می‌کنند، کم با قدرت خودشان. افرادی که نمی توانند نه بگویند ، به احتمال زیاد خود را تسلیم می کنند و از درگیری می ترسند. عدم توانایی نه گفتن دائمی در درازمدت تأثیر منفی بر سلامت جسمی و روانی دارد. حتی می تواند افسردگی را تقویت کنداما ما هیچ کدام از اینها را برای فرزندانمان نمی خواهیم! علاوه بر پذیرش نه های کودکان ، می توانیم الگوهای خوبی برای کودکان باشیم. ما می توانیم به طور واقعی با نه های خود برخورد کنیم. این نیاز به یک خود روشن و منعکس کننده دارد. من برای آنچه برای من و مهدکودک مهم است به وضوح نیاز دارم. بنابراین در مورد ارزش های خود فرد و ارزش های موسسه است. مثال: اگر کودکی در پیدا کردن کفش‌هایش مشکل دارد و می‌پرسد: « من کفشم پیدا نمیکنم ؟» بسته به توانایی کودک، می توانید با خود بگویید: «نه، من هنوز لباس خواهرت نپوشیدم ،حتما کفش هات را به تنهایی پیدا می کنی». کودک ممکن است از شما ناامید باشد،یا از شما عصبانی باشد. در عین حال، کودک این فرصت را دارد که تجربه کند که پاسخ نه نیز ممکن است. با انجام این کار، کودکان این شانس را دارند که بر ناامیدی خود غلبه کنند، خود را بیشتر توسعه دهند و همچنان موفق و به خود افتخار کنند. مثال: کودکی نزد ما می آید و می خواهد با ما بازی کند. درون خودم احساس می کنم و می فهمم که به یک لحظه نیاز دارم تا با آرامش چای را بنوشم. می توانم بگویم: " نه ، من 2 دقیقه دیگر نیاز دارم. ببین، وقتی عقربه بزرگ روی 6 باشد، من پیش تو می آیم و می توانیم با هم بازی کنیم." با نه های خود به بچه ها این فرصت را می دهیم با ناامیدی مقابله کنید برای رشد تمرین درگیری به دنبال راه حل تمرین قدرت شخصیت من به عنوان یک حرفه ای، به خاطر خودم نه می گویم . هدف، یک اقدام آموزشی در امتداد این خطوط نیست: "کودکان نیاز به مرزها و نیاز به آموزش دارند". بلکه با نیازها و احساسات خودم آگاهانه و اصیل برخورد می‌کنم و نه می‌گویم . به این ترتیب، همه افراد درگیر در تسهیلات می توانند یاد بگیرند که با محدودیت های خود و دیگران با احترام رفتار کنند.
دانستن این موضوع و نحوه نه گفتن - به خصوص در روابط نزدیک - بسیار مهم است. کودک، جوان یا بزرگسال به این توانایی نیاز دارد تا خود را متمایز کند و از خود محافظت کندما دائماً از مرزهای کودکان عبور می کنیم. در عین حال سعی می کنیم به آنها یاد بدهیم که به مرزهایشان احترام بگذارند
ابتدا کودکان را تشویق می کنیم
... عذرخواهی کنند حتی اگر مقصر نباشند
... حتی اگر سیر هستید بخورید
... تلاش کنند اگرچه منزجر هستند
... بخوابی حتی اگر خسته نباشی
... در آغوش گرفتن افراد حرفه ای حتی اگر آنها ناراحت هستند
... به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها حتی اگر برای بازی آنها بسیار مهم هستند
... همیشه در میدان دید بمانید هر چند آرزوی سکوت دارید
... بازی با یک کودک خاص حتی اگر نمی خواهید با آن کودک بازی کنید
... سلام کردن، حتی اگر احساس ناخوشایندی داشته باشند
... صدا زدن با نام حیوانات خانگی حتی اگر آنها آن را دوست ندارند
... نوازش سرشان با اینکه دوست ندارند
... گونه هایشان را نیشگون می گیرند با اینکه دوست ندارند
و در عین حال ما بچه می خواهیم
… به تمام مرزهای کودکان دیگر احترام بگذارید
... هرگز از مرزهای بزرگسالان عبور نکنید
... نه گفتن یا توقف را یاد بگیرید
... در برنامه های ضد تجاوز شرکت کنید
... و غیره.
نه بچه ها را بپذیرید
نه ها در کودکان با توجه به خلق و خوی آنها به اشکال ونه وضوح متفاوت بیان می شود: ;کودکان شفاهی می گویند " نه "
سرشان را تکان می دهند (با خجالت).
آنها به دور نگاه می کنند
به درون خود عقب نشینی کنند
عصبانی شدن
فریاد زدن
کنار زدن
در جایی که منظور نه بود، بله بگویید
والدین بهترین الگو برای مهارت نه گفتن هستندکاری که مابا (نه )خود انجام می دهیم
.jpg)
